Search results
Grünes Tor, kaszb. Zelonô Bróma) – prawdopodobnie najstarsza brama wodna Gdańska, wzmiankowana w 1357. Zabytek nr rej. 295 z 24 lutego 1967 [1] . Brama Zielona to pierwszy w Gdańsku przykład manieryzmu niderlandzkiego, stylu, który nadał miastu charakterystyczne piękno.
Bramy wodne to były budowle, które stawiano przy murach miejskich. Miały przejścia, które pozwalały na dojście do rzeki. W Gdańsku bramy wodne zamykają ulice przy rzece Motławie. Zielona Brama stoi na Długim Targu. Zieloną Bramę zbudowano w połowie XVI wieku pod czujnym okiem niderlandzkiego mistrza Regniera z Amsterdamu. Na ...
O nas. Zielona Brama to największa brama miejska w Gdańsku. Zbudowana w II poł XVI wieku w miejscu bramy wodnej Kogi. Reprezentuje typowe formy manieryzmu niderlandzkiego. Dwa główne pomieszczenia budynku pełnią funkcję sal ekspozycyjnych, w których prezentowane są wystawy czasowe sztuki dawnej i współczesnej, polskiej i obcej.
Zielona Brama. Wciąż pozostaje tajemnicą, kto zaprojektował przypominającą raczej pałac Zieloną Bramę. Pewne jest, że robotami kierowali od 1564 roku mistrz Regnier z Amsterdamu, a po nim Hans Kramer. Zastąpiła skromniejszą, gotycką Bramę Kogi, a jej przeznaczenie do dziś rozpala dyskusje uczonych. Zielona Brama w Gdańsku.
Co ciekawe, Zielona Brama jest zaliczana do najstarszych bram wodnych, jakie znajdują się w Gdańsku, a także jest pierwszym budynkiem w tym mieście wybudowanym w stylu manierystycznym. Charakterystycznym elementem, na który zwrócić uwagę jest niewielkich rozmiarów cegła na elewacji – zwana cegłą holenderską.
Zielona Brama po II wojnie światowej. II wojna światowa nie oszczędziła zabytku, ale natychmiast przystąpiono do jej odbudowy. „Wejście i klatka schodowa znajdują się w bramie po prawej stronie. Kiedy się wchodzi z zewnątrz, widoczne jest sklepienie krzyżowe wykonane z cegły i otynkowane.
19 sie 2017 · Zielona Brama. Zbudowana w miejsce najstarszej, XIV-wiecznej Bramy Kogi w l. 1564-68 przez Regniera z Amsterdamu i J. Kramera z Drezna, była oficjalną rezydencją królów polskich. Ostatecznie nie pełniła jednak swojej funkcji – tylko raz, w 1646 roku zatrzymała się tu Maria Ludwika Gonzaga w drodze z Francji na ślub z Władysławem IV.