Search results
Żeleźce – żelazne, a raczej metalowe zakończenie broni drzewcowej i obuchowej. W broni drzewcowej występuje w postaci grotu (np. dzida, kopia) o różnych formach (np. glewia, szponton ), niekiedy rozbudowanego o elementy sterczące na boki w formie kolców (np. korseka, runka) lub haka (np. gizarma, halabarda ), osadzonego na drzewcu za ...
Kliknij, aby zobaczyć „żeleźce ... wiemy, jak cenny jest Twój czas – zajmiemy Ci tylko chwilę. Czy dasz nam szansę, abyśmy mogli dalej tworzyć źródło Twojej sprawdzonej, darmowej wiedzy, z której właśnie chcesz skorzystać? Bez wpływu z reklam będzie to po prostu niemożliwe.
Słownik języka polskiego PWN - znaczenie słów, ich pisownia, odmiana i pochodzenie, frazeologia, porady i ciekawostki językowe. Największe w Polsce wiarygodne źródło informacji poprawnościowych Wydawnictwa Naukowego PWN.
11 gru 2017 · Andrzej Nadolski (ur. 26 listopada 1921 r. w Krakowie, zm. 24 grudnia 1993 r. w Łodzi) był wybitnym polskim historykiem, archeologiem oraz bronioznawcą 1. Pozycja, w której przedstawił typologię toporów z X–XII w., to jego rozprawa doktorska, jaką obronił w 1951 r. na Uniwersytecie Łódzkim.
Halabarda. Dwuręczna broń drzewcowa używana w Europie od XIV do XVI wieku w boju. Po raz pierwszy wprowadzono halabardę w XIII wieku do uzbrojenia wojsk pieszych w Szwajcarii. Słowo halabarda jest najprawdopodobniej odpowiednikiem niemieckiego słowa Hellebarde, pochodzącego od słowa halm (rękojeści) i barte (topór bojowy) połączonych w helmbarte.
Jelec (także: garda) – element broni białej w formie „poprzeczki” umiejscowionej między rękojeścią a głownią. Funkcją jelca jest ochrona dłoni przed ciosami przeciwnika podczas walki, jednocześnie zabezpiecza on dłoń przed ześlizgnięciem się z rękojeści na głownię.
Oskard – narzędzie składające się z obucha w kształcie pojedynczego ostrza ( żeleźca ), oraz styliska, na którego końcu ten obuch jest osadzony. Wykorzystywane najczęściej do robót ziemnych i odłupywania skał (np. w górnictwie albo budownictwie ).
