Yahoo Poland Wyszukiwanie w Internecie

Search results

  1. Ośrodkowe ciśnienie żylne, OCŻ (ang. central venous pressure, CVP) - odzwierciedla ciśnienie w dużych naczyniach żylnych w okolicy prawego przedsionka. Na ośrodkowe ciśnienie żylne wpływa m.in. rzut serca , aktywność oddechowa, skurcz mięśni szkieletowych (zwłaszcza brzucha i kończyn dolnych ), napięcie układu współczulnego ...

  2. 23 lis 2020 · Ośrodkowe ciśnienie żylne (OCŻ) to ciśnienie panujące w układzie górnej i dolnej żyły głównej. Warunkuje je objętość krwi, czynnościowa wydajność prawej połowy serca oraz napięcie naczyń żylnych. Prawidłowe ośrodkowe ciśnienie żylne powinno mieścić się w granicach 4-12 cm H2O. Znaczenie OCŻ.

  3. 14 cze 2022 · Centralny cewnik żylny (CVC) to urządzenie medyczne, które jest wprowadzane do jednej z żył centralnych (żyły podobojczykowej, udowej lub szyjnej wewnętrznej) Cewnik to długa, cienka, sztywna lub elastyczna rurka z różnych materiałów, o długości około 20 centymetrów i średnicy kilku milimetrów.

  4. 16 cze 2023 · Przez cewnik można również rejestrować centralne ciśnienie żylne. Cewniki mogą pozostawać na miejscu przez długie okresy, a nawet lata. Podobnie, warto wspomnieć, że gdy końcówkę można umieścić w grubej żyle lub w prawym przedsionku, unika się dzięki temu rozwoju zapalenia żył i stwardnienia.

  5. 14 lut 2024 · Mierząc centralne ciśnienie żylne, pracownicy służby zdrowia mogą podejmować świadome decyzje dotyczące zarządzania płynami i odpowiednio dostosowywać plany leczenia. Ponadto cewnikowanie żyły centralnej pozwala na pobranie próbek krwi z centralnego układu żylnego.

  6. Dojście centralne do żyły, określane również jako centralny cewnik żylny, ma postać długiej, cienkiej i giętkiej rurki. Cewnik wprowadza się do żyły przez nacięcie w skórze. Cewnik dojścia centralnego jest następnie przemieszczany dalej w świetle żyły, aż jego końcówka znajdzie się wewnątrz serca lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie.

  7. Zaburzenia te prowadzą do zmiany ciśnień parcjalnych tlenu i dwutlenku wę gla w organizmie człowieka. Podstawą klinicznej definicji niewydolności oddechowej jest więc obecność hipoksemii (obniżenie PaCh) i hiperkapnii (wzrost PaCCb).