Search results
Choroba Stargardta – objawy, diagnostyka i leczenie. To choroba na którą zapadają zarówno dzieci jak i dorośli. Dystrofia Stargardta to choroba dotykająca plamkę siatkówki. Jeśli w rodzinie zdarzały się jej przypadki to możliwe, że wystąpi również u młodszych pokoleń. Polega na zaniku fotoreceptorów i nabłonka barwnikowego ...
Dystrofia Stargardta jest najczęstszym zwyrodnieniem plamki siatkówki u dzieci. Występuje u 1 na 10 000–20 000 dzieci. Jak się objawia? Objawy choroby Stargardta pojawiają się pomiędzy 8. a 12. rokiem życia i polegają na postępującym spadku ostrości wzroku. Choroba nie prowadzi nigdy do ślepoty dziecka.
1 lip 2021 · Choroba Stargardta to poważne zaburzenie wzroku centralnego, które pojawia się na skutek mutacji genowej. Na ten moment nie można całkowicie wyleczyć dystrofii Stargardta, natomiast można regularnie kontrolować jakość wzroku i przyczynić się do opóźniania ewentualnego rozwoju choroby.
2 kwi 2019 · Choroba Stargardta to zwyrodnienie (dystrofia) plamki żółtej oka. Prowadzi ono do znacznego upośledzenia wzroku w zakresie widzenia centralnego i trwałego spadku ostrości widzenia. Choroba ma charakter dziedziczny. Zazwyczaj ujawnia się u nastolatków.
Choroba Stargardta (ang. Stargardt’s disease, STGD) lub dno żółto-plamiste (łac. fundus flavimaculatus) – dwie formy jednej choroby genetycznej narządu wzroku, spowodowanej mutacją w genie ABCA4, rzadziej CNGB3 albo ELOVL4. Schorzenie dziedziczone jest w sposób autosomalny recesywny.
Choroba Stargardta polega na stopniowej degeneracji fotoreceptorów i komórek nabłonka barwnikowego siatkówki w obrębie plamki. Niektórzy pacjenci z chorobą Stargardta mają problemy z rozpoznawaniem kolorów, szczególnie tych bardzo ciemnych lub jasnych. Objawem choroby jest też zwiększona wrażliwość na światło.
10 maj 2019 · Choroba Stargardta to dystrofia (postępujące zwyrodnienie) plamki żółtej oka, która prowadzi do wyraźnego zmniejszenia ostrości widzenia w środkowej części jego pola i trwałego spadku jakości wzroku. Choroba ma podłoże genetyczne, a jej początek kliniczny obserwuje się najczęściej u nastolatków.
