Search results
czara (język polski) [edytuj] czara (1.1) czara (1.3) wymowa: ?/ i znaczenia: rzeczownik, rodzaj żeński (1.1) owalne płytkie naczynie służące do picia win i miodów (1.2) zawartość czary (1.1) (1.3) część kielicha lub pucharu przymocowana od góry do trzonka (1.4) rzecz w kształcie czary (1.3) odmiana: (1.1-4)
Słownik języka polskiego PWN*. czara. 1. «niskie, szerokie naczynie, używane zwłaszcza dawniej do picia wina, miodu itp.; też: zawartość takiego naczynia». 2. «główna część kielicha lub pucharu». zgłoś uwagę. Zobacz więcej w naszym serwisie o "czara".
Słownik języka polskiego PWN*. czara. 1. «niskie, szerokie naczynie, używane zwłaszcza dawniej do picia wina, miodu itp.; też: zawartość takiego naczynia». 2. «główna część kielicha lub pucharu». czara głosowa «wylotowa część instrumentu dętego». czar.
ZARA Polska / Poland | Nowa Kolekcja Online. Odkryj nową kolekcję ZARA online. Najnowsze trendy w modzie dla mężczyzn, kobiet i dzieci oraz zdjęcia promocyjne następnego sezonu.
Artykuł w Wikipedii. ›››. Słownik etymologiczny języka polskiego - czara. 90 czara,czarka, czareczka, tylko polskie i ruskie, u nas niedawne, widocznie z Rusi wyszło, a tam dostało się ze Wschodu, tur. czara, ‘misa’. Źródło: „ ”. Kategoria: Słownik etymologiczny języka polskiego.
Poznaj definicję 'czara', wymowę, synonimy i gramatykę. Przeglądaj przykłady użycia 'czara' w wielkim korpusie języka: polski.
czara feminine noun 1. (Hist.) (do picia) goblet (misa) bowl 2. (ilość) goblet(ful), bowl(ful) (czegoś, of something) 3. (Muz.) (puzonu, klarnetu) czara głosowa bell