Search results
Homo œconomicus (łac. „człowiek ekonomiczny”, „człowiek racjonalny”) – koncepcja jednostki zakładająca, że człowiek jako istota działająca racjonalnie dąży zawsze do maksymalizacji osiąganych zysków i dokonywania wyborów ze względu na wartość ekonomiczną rezultatów tych wyborów.
Homo Economicus (homo oeconomicus, człowiek ekonomiczny) - termin określający racjonalną istotę ludzką. Teza o racjonalność człowieka jest powszechnie przyjęta przez współczesnych ekonomistów do celów budowania teorii i modelów ekonomicznych oraz wyjaśniania zachowań rynkowych ludzi i grup.
Homo oeconomicus to człowiek, który postępuje racjonalnie. Cechuje go działanie oparte na kalkulowaniu nakładów i efektów oraz dążenie do uzyskiwania optymalnych rezultatów. Jeżeli jest producentem, dąży do maksymalizacji zysku. Jeżeli jest konsumentem, dąży do maksymalizacji użyteczności.
Według klasycznych ekonomistów, człowiek to Homo economicus. Homo economicus myśli, analizuje, wylicza i zawsze wie, która opcja jest dla niego najlepsza. Dla ekonomistów liczyło się to, co zrobiłaby racjonalna osoba i zakładali, że skoro tak nakazuje logika, to ludzie się tak zachowują. Jednak Homo sapiens, a nie Homo economicus.
31 sie 2021 · Marek Ratajczak: Czy trzeba umoralnić człowieka ekonomicznego. Homo oeconomicus zaczął być prezentowany jako „bezduszna" i „agresywna" maszyna do kalkulowania kosztów i korzyści, działająca wedle zasady, że ekonomiczny cel, czyli maksymalizacja własnych korzyści, uświęca środki. Publikacja: 31.08.2021 21:00. Foto: Adobe Stock.
Ekonomia klasyczna opierała się na konstrukcji określanej w literaturze jako człowiek ekonomiczny czy też homo economicus. Jeden z najwybitniejszych twórców tamtego okresu, Adam Smith, opisywał. w swoich dziełach sposób podejmowania przez jednostki decyzji na rynku.
Michał Czwarno. Uniwersytet Mikołaja Kopernika. HOMO OECONOMICUS KONTRA HOMO SOCIOLOGICUS, CZYLI DLACZEGO EKONOMIŚCI NIE LUBIĄ SOCJOLOGÓW, A SOCJOLOGOWIE NIE PRZEPADAJĄ ZA EKONOMISTAMI. Celem artykułu jest identyfikacja głównych przeszkód, jakie stoją na drodze wzajemnego zbliżania się do siebie dwóch dyscyplin społecznych: ekonomii i socjologii.
