Kot brytyjski krótkowłosy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kot brytyjski krótkowłosy
Ilustracja
Kot brytyjski krótkowłosy
Kod EMS

BSH (dawniej BRI)

Kategoria

III

Pochodzenie

Wielka Brytania

Nazwa angielska

British shorthair

Masa

4-9 kg

Standardy rasy
(według organizacji felinologicznych)
CFA

standard

FIFe

standard

TICA

standard

AACE

standard

ACFA

standard

ACF

standard

CCA

standard

Punktacja za standard rasy
(według FIFe)
Głowa

30

Oczy

10

Korpus

20

Futro kolor

20

Futro jakość

15

Kondycja

5

Uznane odmiany barwne
Kod EMS

BRI

Kot brytyjski krótkowłosyrasa kota, której początki wywodzą od kotów sprowadzonych na Wyspy Brytyjskie przez legiony rzymskie, wykorzystujące je do walki ze szczurami. Legendy tej nie udało się jednak udowodnić. Faktem jest, że rasa wywodzi się od kotów domowych zamieszkujących Wielką Brytanię (nie jest to jednak domowy kot "brytyjski"). Na skutek II wojny światowej istnienie tej rasy zostało zagrożone. W latach 50. XX wieku hodowcy, przy pomocy krzyżowania z persem niebieskim, wzmocnili populację i poprawili cechy rasy.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Największa rasa krótkowłosych kotów. Cechuje je szeroka klatka piersiowa, muskularne, zwarte ciało oraz krępe nogi - stąd też budowa przedstawicieli tej rasy określana jest jako krzepka. Sierść krótka i gęsta. Może wydawać się twarda w dotyku. Wzorzec rasy dopuszcza różne umaszczenia. Waży od czterech do dziewięciu kilogramów i jest zarazem największym kotem krótkowłosym. Nogi krótkie lub średniej długości, o okrągłych łapach. Na krótkiej szyi duża głowa z wyraźnymi policzkami i zaznaczoną brodą. Końcówka brody wyrównana z zakończeniem nosa. Nos krótki, prosty i szeroki. Uszy szeroko rozstawione i zaokrąglone na końcach. Oczy duże, zaokrąglone i głęboko osadzone. Występują w kolorach: pomarańczowym, niebieskim, złocistym, zielonym lub turkusowym. Średniej długości ogon kota brytyjskiego jest gruby u podstawy i zwęża się ku zaokrąglonemu czubkowi.

Charakter[edytuj | edytuj kod]

Łagodny, zrównoważony, spokojny, inteligentny, o umiarkowanym temperamencie. Zaskakująco (w stosunku do wielkości) cichy. Przebywanie w jego towarzystwie nie jest przytłaczające. Łatwo przystosowuje się do otoczenia. Akceptuje bez problemu przebywające razem z nim w domu koty oraz dzieci. Wykazuje ogromną cierpliwość i nie ucieka się do agresji. Jest czuły i przywiązuje się do właściciela, nie będąc przez to natrętnym. Zdarza mu się jednak decydować na chwile samotności. Wtedy trzyma się z boku, zachowując pewien dystans wobec domowników. Lubi głaskanie i zabawę, lecz noszenie na rękach nie sprawia mu przyjemności. Najlepiej się czuje w ciszy i spokoju, patrząc w okno, obserwując rodzinę, w której żyje, oraz wylegując się w promieniach słonecznych. Ma dobrze wykształcony instynkt macierzyński i sumiennie opiekuje się młodymi.

Kot brytyjski w kulturze[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Breed Profile – British Shorthair Cat. [dostęp 2008-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-11)].Dostęp z 2006-07-28

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tekst: Catherine Davidson, Koty domowe. Ilustrowana encyklopedia, wyd. Buchmann, Warszawa 2008, odnośnie do wyglądu i charakteru