Julian Bartosz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Julian Bartosz (ur. 1934) – polski dziennikarz, historyk, niemcoznawca.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (1955 – magisterium Sprawa Gdańska na łamach Gazety Polskiej 1938-1939), 1964 doktorat nauk historycznych na Uniwersytecie Wrocławskim (Rola Niemieckiej Partii Centrowej 1930-1933, promotor prof. Henryk Zieliński, recenzenci: profesorowie Franciszek Ryszka i Adam Galos), docent w Instytucie Nauk Politycznych UWr w latach 80. (promotor 36 magistrów).

Uczestnik Okrągłego Stołu (luty-kwiecień 1989 – podstolik prasowy), udział w czterech sesjach Forum Polska-RFN (lata 70. i 80.), członek ZWM i PZPR, członek Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce (1969-1984).

Jako dziennikarz pracował w redakcjach: „Arbeiterstimme” (Wrocław – niemieckojęzyczny dziennik, do którego skierowany został nakazem pracy), od 1957 w „Gazecie Robotniczej” (Wrocław), w której od września 1980 do 14 grudnia 1981 był redaktorem naczelnym, od kwietnia 1982 do maja 1990 w tygodniku „Sprawy i Ludzie” (redaktor naczelny) i do 1994 roku wydawca i naczelny miesięcznika pod tym samym tytułem.

Laureat rozlicznych konkursów i nagród dziennikarskich, m.in. im. Juliana Bruna, Bolesława Prusa i dwukrotnie Polskiego Klubu Publicystów Międzynarodowych. Członek Zarządu SDP trzech kadencji, od 1982 w SDRP. Za programy niemcoznawcze emitowane przez TV Wrocław w latach 60. Złoty Ekran. Autor licznych publikacji książkowych.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Biografie[edytuj | edytuj kod]

  • Mitologia Okrężnych Dróg. Przyczynek do doktryny politycznej Willy Brandta (Ossolineum, Wrocław 1977).
  • Helmut Kohl. Szkice do portretu (KAW 1984).
  • Angela Merkel. Kariera-Władza-Polityka (Atut, Wrocław 2010).

Polityczny katolicyzm[edytuj | edytuj kod]

  • Reszta była milczeniem. Niemiecki katolicyzm wobec Hitlera i wojny (KiW, Warszawa 1966).
  • Niemiecka Partia Centrowa w latach 1930-1933 (KiW 1970).
  • Watykańskie wersety. Co kryją archiwa papieskie (Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2013).

Polscy robotnicy przymusowi[edytuj | edytuj kod]

  • Ludzie ze znakiem „P” (Ossolineum, Wrocław 1969).
  • W sztafecie polskości Wrocławia (TMW, Wrocław 1978).
  • Moderne Sklaven (Promedia, Wiedeń 1992).
  • Zapomniani ludzie z literą „P”. Polscy robotnicy przymusowi na Dolnym Śląsku w latach 1939 -1945 (Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2014).

Rewizjonizm zachodnioniemiecki[edytuj | edytuj kod]

  • Rodowody Rewizjonistów (wspólnie z Ryszardem Hajdukiem, Wydawnictwo „Śląsk”, Katowice 1965).
  • The Nationalist Lobby (wspólnie z Ryszardem Hajdukiem, Interpress, Warszawa 1971).
  • Rewizjonizm w programach partii politycznych NRF (Śląskie Wydawnictwo Naukowe, Opole 1965).

Reportaże z RFN[edytuj | edytuj kod]

  • Germania to nie bajka (Ossolineum, Wrocław 1969).
  • Przejście przez martwy punkt (Ossolineum, Wrocław 1971).
  • Południk zero (Ossolineum, Wrocław 1973).

Przyczynki historyczne[edytuj | edytuj kod]

  • Niemiecka Unia Pokoju (Śląski Instytut Naukowy, Opole 1962).
  • Hitler zawieszony w próżni. Przyczynki do niektórych tez zachodnioniemieckich dotyczących hitleryzmu i III Rzeszy (Śląski Instytut Naukowy, Opole 1963).
  • Kobiety i pieniądze Hitlera (pod pseud. Zamorra Frank, RSW, Wrocław 1988).
  • Od mitu do zbrodni, wyd. CB, 2015, ISBN 978-83-7339-143-7.

Historia Śląska[edytuj | edytuj kod]

  • Proszę o powrót do Polski (Interpress, Warszawa 1979).
  • Schlesien. Europäisches Kernland im Schatten von Wien, Berlin und Warschau (wspólnie z Hannesem Hofbauerem, Promedia, Wiedeń 2000).
  • Fanatycy. Werwolf i podziemie zbrojne na Dolnym Śląsku 1945-1948 (Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2012).

Przewodniki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

  • Wrocław (KAW, Wrocław 1978).
  • Jelenia Góra i Szklarska Poręba (KAW, Wrocław 1979).

Wspomnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Ostatnie zapiski zgryźliwego dogmatyka (Atut, Wrocław 2009).
  • Demon zapomnienia. O wrocławskich i dolnośląskich dziennikarzach czasów „komuny” (Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2016).

Teksty wydrukowane w zbiorowych wydawnictwach książkowych[edytuj | edytuj kod]

  • Dolny Śląsk w Polsce Ludowej (Ossolineum, Wrocław 1975).
  • Ludzie XXX-lecia (Ossolineum, Wrocław 1975).
  • Znaki Czasu (RSW 1978).
  • Gra o wszystko (KiW 1985).
  • Feindbilder (Hannover 1986).
  • Upadli ludzie w skazanym mieście – wstęp do Wiesława Wodeckiego sztuki "Rzecz o zagładzie miasta” (KAW 1985).

Dzienniki, tygodniki i miesięczniki, w których ukazały się teksty autora[edytuj | edytuj kod]

Polskie[edytuj | edytuj kod]

  • Poglądy – Wrocław.
  • ODRA – Wrocław.
  • Sprawy i Ludzie – Wrocław.
  • Polityka.
  • Przegląd Tygodniowy.
  • Przegląd.
  • Sprawy Międzynarodowe.
  • Zeszyty Prasoznawcze – Kraków.
  • Nowe Drogi.
  • Trybuna Ludu.
  • Słowo Polskie.
  • Dziennik Zachodni.
  • Myśl Marksistowska.
  • Sobótka – Wrocław.
  • Odgłosy – Łódź.
  • Oświata i Wychowanie.
  • Dziś.
  • Za Wolność i Lud.
  • Res Humana.

Niemieckojęzyczne[edytuj | edytuj kod]

  • Die Andere ZeitungHamburg.
  • Deutsche VolkszeitungDüsseldorf.
  • Deutsch-Polnische Hefte – Düsseldorf.
  • FreitagBerlin.
  • Weltbühne – Berlin.
  • Neues Deutschland – Berlin (polski korespondent od 1993).
  • Sächsische ZeitungDrezno.
  • VorwärtsGenewa.
  • Ost-West GegeninformationGraz.
  • Korso – Graz.
  • VolksstimmeWiedeń.
  • Kölner StadtanzeigerKolonia.
  • Frankfurter RundschauFrankfurt nad Menem.

Więcej informacji[edytuj | edytuj kod]

  • Kto jest kim w Polsce Edycja 3, Interpress 1992, s 36.
  • Leksykon Polskiego Dziennikarstwa - Warszawa 2000, s 42/43.
  • Encyklopedia Wrocławia - Wrocław 2000, s 59.