T28
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
3/4 |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Egzemplarze |
2 (prototypy) |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
1 silnik spalinowy widlasty, 8-cylindrowy Ford GAF V-8 o mocy 410 KM (305 kW) |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Pancerz |
grubość: 51 – 292 mm |
| Długość |
11,10 m |
| Szerokość |
4,39 m |
| Wysokość |
2,84 m |
| Masa |
86 200 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość |
14 km/h (po drodze) |
| Zasięg pojazdu |
160 km (po drodze) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 armata T5E1 kal. 105 mm (zapas amunicji – 62 szt.) 1 karabin maszynowy M2HB kal. 12,7 mm (zapas amunicji – 660 szt.) | |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone | |
T28 Super Heavy Tank (późniejsze oznaczenie: T95 Gun Motor Carriage) – największy czołg superciężki zaprojektowany dla potrzeb amerykańskiej armii w czasie II wojny światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie planowano jego użycie przy forsowaniu Linii Zygfryda, w późniejszym okresie planowano jego wykorzystanie w czasie inwazji Japonii.
Nie posiadał wieży przez co miał stosunkowo niską sylwetkę i według standardowej terminologii był raczej działem pancernym, a nie czołgiem. Całkowita masa pojazdu miała wynosić 86 ton, a w porównaniu z innymi czołgami amerykańskimi tego okresu miał bardzo gruby pancerz (do 300 mm), co miało mu zapewnić ochronę nawet przed niemiecką armatą 88 mm. Napęd zapewniał mu silnik spalinowy GAF V-8 o mocy 410 KM, co pozwalało mu na osiągnięcie prędkości zaledwie 14 km/h. Posiadał cztery gąsienice, zamiast tradycyjnych dwóch, dwie zewnętrzne mogły być zdejmowane w czasie transportu.
Jego uzbrojenie główne stanowiła armata T5E1 o kalibrze 105 mm.
Planowano zbudować pięć prototypów, a następnie 25 egzemplarzy produkcyjnych, w rzeczywistości zbudowano jedynie dwa prototypy, z których żaden nie wziął udziału w walkach.
-
Prototypowy T28 wystawiony na zewnątrz General George Patton Museum w Fort Knox
