Turzyca długokłosa

Turzyca długokłosa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	turzyca
Gatunek	turzyca długokłosa
	Nazwa systematyczna
	Carex elongata L.; Sp. Pl.: 974 (1753)
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca długokłosa (Carex elongata L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Występuje w Eurazji na obszarze od Francji i Wysp Brytyjskich po zachodnią Syberię^[3]. W Polsce pospolity gatunek rodzimy, rzadszy w górach i lokalnie na niżu, np. na północnym Mazowszu^[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Bylina kępkowa, wysokości 30-70(100) cm.
Łodyga: Trójkanciasta, górą szorstka, u dołu okryta brunatnymi pochwami liściowymi.
Liście: Prawie tak długie jak łodyga, wiotkie, jasnozielone, szerokości 2-4(6) mm, posiadają trójkanciasty szczyt.
Kwiaty: Roślina jednopienna, kwiaty rozdzielnopłciowe tworzące w kątach przysadek (6)8-12(18) obupłciowych kłosków, gęsto stojących w wydłużonym kłosie. Kłoski podłużne, walcowate, długości 5-12 mm i grubości ok. 5 mm, u podstawy kwiaty męskie, wyżej żeńskie. Kwiaty męski z trzema pręcikami, żeńskie z jednym słupkiem o dwóch znamionach. przysadki szerokojajowate, długości 2 i szerokości 1,5 mm, jasnobrunatne do rdzawych, zielonym grzbietem i białym brzegiem. Podsadka kłosa niekiedy może być liściasta.
Owoce: Orzeszek podłużnie jajowaty, długości ok. 1 mm, żółtobrązowy, otoczony pęcherzykiem. Pęcherzyki są skierowane ku górze, brunatnozielone, lśniące, długości 3-4 mm, szerokości 1 mm, obustronnie żeberkowate, kulistojajowate, z wolna schodzące się w gładki, dwuząbkowy dzióbek.

Rozwój: Bylina, hemikryptofit. W Polsce kwitnie od maja do lipca.
Siedlisko: Występuje głównie na leśnych i krzewiastych torfowiskach niskich (olsy i łozowiska), oraz na podmokłych łąkach.
Fitocenozy: W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl/O/All Alnetea glutinosae^[5].
Genetyka: Somatyczna liczba chromosomów 2n = 56^[6].

Tworzy mieszańce z turzycą prosową (Carex paniculata), rzadkokłosą (Carex remota), siwą (C. canescens)) i życicową (C. loliacea)^[6].

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-07] (ang.).
↑ ^a ^b Carex elongata L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-28] .
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 125, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ ^a ^b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Stanisław Kłosowski, Grzegorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2007. ISBN 978-83-7073-248-6.
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski: Rośliny Polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986. ISBN 83-01-05287-2.