Osewo
54°03′03″N 21°31′30″E/54,050833 21,525000| osada | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
0 |
| SIMC |
0990540 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kętrzyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kętrzyńskiego  | |
| 54°03′03″N 21°31′30″E/54,050833 21,525000[1]
| |
Osewo (niem. Wossau) – dawna osada mazurska w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Kętrzyn, sołectwo Pożarki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Historia wsi[edytuj | edytuj kod]
W czasach krzyżackich obszar wsi znajdował się na terenie prokuratorii giżyckiej. Po sekularyzacji zakonu znalazła się na terenie Prus Książęcych w starostwie leckim (Lec - Giżycko). Jak pisał Max Toeppen w "Historii Mazur" - na terenie starostwa leckiego w 1622 r. mieszkała tylko jedyna rodzina szlachecka. Byli to von Knobelsdorfowie w Osewie. Gdy w 1642 r. Fryderyk Wilhelm przyjmował hołd lenny z terenu tego starostwa w grupie kilku rodzin szlacheckich był Sebastian von Knobelsdorf z Osewa. Rodzina ta miała licznych swoich przedstawicieli na terenie Warmii, a jeden z nich był wójtem krajowym. Rodzina ta zapisana jest w "Herbarzu Polski" Niesieckiego.
W 1913 r. majątek ziemski w Osewie miał powierzchnię 430 ha. Prowadzono tam hodowlę: bydła 83 szt, w tym 32 krów, 32 szt koni, 213 szt owiec i 40 szt trzody chlewnej. Osewo w tym czasie znajdowało się na terenie powiatu kętrzyńskiego, a właścicielem majątku był Hans von Queis, a później Erhard von Queis. Po 1945 r. w Osewie funkcjonował PGR.
W 1910 r. w Osewie mieszkały 62 osoby. Pod koniec XX w. we wsi nie było już mieszkańców i budynków.
W miejscowości brak zabudowy[2].
Dzika przyroda[edytuj | edytuj kod]
Na terenie dawnej wsi, w pobliżu śladów po dawnych zabudowaniach, wznosi się samotne wzniesienie (przypuszczalnie kem), na którym znajdują się pozostałości cmentarza. W rejonie Osewa znajduje się "Czerwone Bagno" pozostałość po dawnym jeziorze. Znajdują się tam duże złoża gytii. Przez Osewo biegnie trasa rowerowa z Pożarek do jez. Dejguny. W rejonie Osewa można zobaczyć: bieliki i żurawie, bobry i norki amerykańskie, łosie i jelenie oraz wiele innych gatunków zwierząt.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 93904
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2023
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rudolf Grenz, "Der Kreis Rastenburg", Marburg/Lahn, 1976.
