Ostrzenie
Ostrzenie – termin w żeglarstwie określający zmianę kursu na ostrzejszy, tzn. na taki, w którym kąt pomiędzy diametralną jachtu a kierunkiem, z którego wieje wiatr, jest mniejszy. Ostrzenie zazwyczaj odbywa się poprzez wychylenie płetwy sterowej w odpowiednim kierunku.
Przykład[edytuj | edytuj kod]
Jacht znajduje się w półwietrze lewego halsu. Aby wyostrzyć do bajdewindu, sternik wychyla płetwę sterową w lewo powodując skręcanie jachtu.
Wychylenie steru w tę samą stronę na przeciwnym halsie powodować będzie odpadanie.
Ostrzenie a praca żagli[edytuj | edytuj kod]
Każda zmiana kursu względem wiatru musi być połączona ze zmianą kąta trymu ożaglowania. Podczas ostrzenia zmienia się kąt natarcia żagli i w rezultacie wpadają one w łopot. Dlatego podczas ostrzenia należy wybierać[1] szoty, aby zachowany był optymalny kąt natarcia, a co za tym idzie, optymalnie wykorzystana siła wiatru.
Ostrzenie a wiatr pozorny[edytuj | edytuj kod]
Wraz z ostrzeniem zmienia się kierunek wiatru własnego. W rezultacie zmienia się również siła oraz kierunek wiatru pozornego. Dla kursów ostrych wiatr pozorny jest silniejszy i wieje ostrzej niż wiatr rzeczywisty, natomiast dla kursów pełnych jest słabszy i pełniejszy.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ żargonowe określenie ciągnięcia, skracania
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Franciszek Haber: Vademecum żeglarza i sternika jachtowego. Warszawa: WILGA, 2004. ISBN 83-7375-197-1.
- Andrzej Kolaszewski, Piotr Świdwiński: Żeglarz i sternik jachtowy. Warszawa: Alma-Press. ISBN 978-83-7020-415-0.