Podkowa 98
| |
| Producent | |
|---|---|
| Klasa | |
| Okres produkcji |
luty-sierpień 1939 |
| Miejsce produkcji | |
| Napęd | |
| Silnik |
1-cyl. dwusuwowy |
| Pojemność |
98 cm³ |
| Stopień sprężania |
5:1 |
| Moc |
3 przy 3000 |
| Skrzynia biegów |
3 stopniowa |
| Ogumienie | |
| Rozmiar opon |
3,00-19" |
| Wymiary i masa | |
| Długość |
1950 mm[1] |
| Szerokość |
670 mm[1] |
| Wysokość |
880 mm[1] |
| Rozstaw osi |
1350 mm[1] |
| Masa własna |
68 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
65 km/h |
Podkowa 98 – polski motocykl małolitrażowy, produkowany w roku 1939 przez Zakłady Przemysłowe „Podkowa" S.A. w Poniatowie koło Legionowa[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W drugiej połowie lat 30. kilka krajowych wytwórni rozpoczęło produkcję motocykli małolitrażowych, zwanych popularnie "setkami". Pojazdy tego typu były tanie, ekonomiczne i dość wytrzymałe, a przy tym zwolnione z opłat podatku drogowego. Do ich prowadzenia nie było wymagane posiadanie prawa jazdy[2].
Założona w roku 1921 Fabryka "Podkowa" produkowała niewielkie wyroby żelazne. Specjalizowała się w hacelach, co znalazło odbicie w nazwie zakładu, która w latach 20. brzmiała Pierwsza Polska Fabryka Haceli "Podkowa" Sp. z o.o.[2]
Przygotowania do produkcji pojazdów mechanicznych prowadzone były od roku 1937, jednak dopiero w ostatnich miesiącach 1938 roku zawarto porozumienie z zakładami Villiers Motor Comp. w Wolverhampton[2]. Motocykl został skonstruowany przez inżyniera A. Skalskiego, na podstawie wykupionej licencji angielskiego motocykla Baker (James)[potrzebny przypis]. "Podkowa" była wzorowana na rozwiązaniach technicznych angielskiego motocykla, zaś istotne podkreślenie tego związku stanowił silnik firmy Villiers. Rama była dość ciężka, przewidziana do zastosowania w przyszłości silnika pojemności 150 cm³[1]. Kilka próbnych motocykli poddano wszechstronnym badaniom terenowo-drogowym, a produkcję seryjną rozpoczęto w końcu stycznia 1939 roku[2]. Do czasu zakończenia produkcji w sierpniu 1939 roku powstało ok. 120-130 motocykli "Podkowa" (według innych publikacji, ok. 500[3]). Plan na 1939 rok obejmował 1000 motocykli, z silnikami produkowanymi na licencji przez SHL, lecz produkcja została przerwana przez wojnę[3]. Do czasów dzisiejszych przetrwało ich 21[4].
Przynajmniej 5 motocykli wzięło udział w działaniach kampanii wrześniowej, podarowane przez fabrykę Warszawskiej Brygadzie Obrony Narodowej[3].
Dane techniczno-eksploatacyjne[edytuj | edytuj kod]
- Silnik: Villiers 9D Unit 98, jednocylindrowy, dwusuwowy, chłodzony powietrzem (produkcji firmy The Villiers Engineering Co.)
- Pojemność skokowa: 98 cm³.
- Stopień sprężania: 5:1.
- Moc maksymalna: 3 KM (2,2 kW) przy 3000 obr./min[1].
- Sprzęgło: mokre, wielotarczowe[1].
- Skrzynia biegów: o trzech przełożeniach, sterowana ręcznie[1].
- Rama: rurowa, pojedyncza, zamknięta[1].
- Zawieszenie przednie: widelec trapezowy.
- Zawieszenie tylne: sztywne.
- Ogumienie: 3,00-19" Stomil[1].
- Hamulce: szczękowe mechaniczne. Ręczny na koło przednie, nożny na koło tylne.
- Instalacja elektryczna: 6V, prądnica-iskrownik 15W[1]
- Masa własna: 68 kg[1].
- Zużycie paliwa: 1,8 l/100 km[1].
- Prędkość maksymalna: 65 km/h.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Jońca, Rajmund Szubański, Jan Tarczyński: Wrzesień 1939. Pojazdy Wojska Polskiego. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990. ISBN 83-206-0847-3.
- Adam Jońca: Motocykle Wojska Polskiego. Edipresse Polska S.A., 2013, s. 40, seria: Wielki Leksykon Uzbrojenia. Wrzesień 1939. Tom 22. ISBN 978-83-7769-570-8.