cudotwórca

cudotwórca (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zdolna do czynienia cudów, wywoływania niewytłumaczalnych zjawisk

(1.2) przen. osoba, której działania okazują się bardzo skuteczne

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cudotwórca	cudotwórcy
dopełniacz	cudotwórcy	cudotwórców
celownik	cudotwórcy	cudotwórcom
biernik	cudotwórcę	cudotwórców
narzędnik	cudotwórcą	cudotwórcami
miejscownik	cudotwórcy	cudotwórcach
wołacz	cudotwórco	cudotwórcy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cudotwórstwo n

forma żeńska cudotwórczyni ż

przym. cudotwórczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. cud + -o- + twórca

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) miracle worker
• białoruski: (1.1) цудатворац m, цудатворца m
• niemiecki: (1.1) Wundertäter m
• rosyjski: (1.1) чудотво́рец m

źródła: