Search results
Zakon żebraczy, zakon żebrzący, zakon mendykancki – zakon powstały w celu realizacji życia ewangelicznego i apostolskiego w ubóstwie na wzór apostołów ( vita apostolica ). Pierwszymi zakonami żebraczymi były dwie dynamiczne wspólnoty powstałe w XIII wieku wokół charyzmatycznych postaci Franciszka z Asyżu i Dominika Guzmána ...
12 cze 2003 · bo żebraczy. Te wielkie potrzeby duszpasterskie średniowiecza spowodowały powstanie nowego typu zakonu — zakonu żebraczego. Do tej pory każdy klasztor musiał mieć jakieś zabezpieczenie materialne swego bytu w postaci ziemi, która była jego własnością i którą mógł uprawiać lub czerpać dochody z dzierżawy. Zakony żebracze ...
Zakon żebraczy, zakon żebrzący, zakon mendykancki – zakon powstały w celu realizacji życia ewangelicznego i apostolskiego w ubóstwie na wzór apostołów.
14 cze 2010 · Starali się zatem pogłębiać znajomość wiary i szukali przewodników na trudnej, lecz porywającej drodze świętości. Zakony żebrzące potrafiły znakomicie zaspokajać również tę potrzebę: głoszenie Ewangelii w jej prostocie, głębi i wielkości było celem, głównym bodajże celem tego ruchu.
22 lip 2005 · Jak pierwsi chrześcijanie. Życie zakonne jest naśladowaniem życia pierwszych chrześcijan: „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwie. Bojaźń ogarniała każdego, gdyż Apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne.
zakony żebrzące Historia zakony utrzymujące się z jałmużny (darowizn pieniężnych itd.), przy czym część z nich odchodziła od zasady bezwzględnego ubóstwa i mogła posiadać majątek wspólnotowy; pojawiły się w miastach w dobie rozkwitu średniow. zajmując się gł. kaznodziejstwem.
Zakony żebracze odegrały wielką rolę w dziejach średniowiecznego Poznania. Klasztory dominikanów, dominikanek, karmelitów i bernardynów na trwałe wrosły w krajobraz miasta, stając się jego integralną częścią i przyczyniając się do rozwoju późnośredniowiecznej aglomeracji poznańskiej.
