Search results
Źreb (zgrzeb, hak, dziedzina) – we wczesnym średniowieczu zabudowania i grunty wchodzące w skład jednego gospodarstwa rolnego chłopa wolnego, niewolnego lub rycerza. Do gruntów zaliczano: pola uprawne, łąki, pastwiska oraz lasy. Źreby w Polsce i na Rusi nie posiadały ustalonej miary powierzchni.
Encyklopedia PWN. źreb, termin, którym w średniowieczu określano w Polsce i na Rusi grunty tworzące gospodarstwo rolne — pola uprawne oraz przynależące do nich łąki, pastwiska i lasy;
źreb ( hist. własność w postaci gruntów) -bu, -bie; -bów. Źrebię (gwiazdozbiór) -bięcia. źrebię -bięcia; -bięta, -biąt. Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Wielkim słowniku ortograficznym.
Strona główna. Hodowla. Statystyka hodowlana. Legenda: kl.G – liczba klaczy starszych wpisanych w poprzednich latach do księgi głównej danej rasy, poddanych przeglądom w danym roku (źrebne, wyźrebione, jałowe) mł.kl.G – liczba klaczy wpisanych w danym roku do części głównej księgi stadnej danej rasy (źrebne lub wyźrebione)
Odmiana rzeczownik przez przypadki. Mianownik (kto? co?): działka, cząstka. Dopełniacz (kogo? czego?): źreb. Celownik (komu? czemu?): źrebia|źrebu. Biernik (kogo? co?): źrebiowi|źrebowi.
Źrebię – określenie młodego samca i samicy konia do ukończenia 1. roku życia. Męskim następcą źrebaka jest ogierek, a żeńskim klaczka . U dzikich źrebiąt bardzo wyraźna jest bliska więź łącząca je z matką, przynajmniej przez pierwsze 6 miesięcy. Bardzo rzadko źrebięta oddalają się na kilka metrów.
Źrebię (gwiazdozbiór) -bięcia. źrebię -bięcia; -bięta, -biąt. źreb ( hist. własność w postaci gruntów) -bu, -bie; -bów. Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Wielkim słowniku ortograficznym.
