Search results
Zawisza z Kurozwęk herbu Poraj (ur. ?, zm. styczeń 1382) – regent Królestwa Polskiego, biskup krakowski, kanclerz koronny, podkanclerzy koronny.
jeden z przywódców stronnictwa małopol. popierającego Ludwika Węg.; przeciwnik Janka z Czarnkowa; gł. redaktor przywileju koszyckiego (1374); przyczynił się do uznania w Polsce prawa do sukcesji córek Ludwika Węg.; 1381 Ludwik Węg. powierzył mu przewodnictwo nad 4-osobowym kolegium rządzącym Polską.
Zawisza z Kurozwęk. Zawisza Dobiesław z Kurozwęk herbu Poraj (zmarł w Dobrowodzie 12 stycznia 1382 roku) Syn Dobiesława "Chodacza" z Kurozwęk herbu Róża kasztelana krakowskiego, wielkorządcy Królestwa Polskiego i nieznanej z imienia córki Pawła Bogorii herbu własnego kasztelana bieleckiego. Od 1353 roku do 1353 roku był kanonikiem ...
Dobiesław Kurozwęcki, herbu Poraj (ur. ok. 1320, zm. przed 28 sierpnia 1397) – podstoli krakowski (1345-1351); podkomorzy sandomierski (1351-1355); kasztelan wiślicki (1355 lub 1356-1366); wojewoda krakowski (1366/1367 lub 1366-1380); wielkorządca Królestwa Polskiego (1380-1382), potem regent Królestwa Polskiego (1382-1384); kasztelan ...
W imieniu króla władzę w Polsce sprawowali regenci. W pierwszej kolejności jego matka – Elżbieta Łokietkówna. Następnie Władysław książę opolski, a po nim kanclerz Zawisza z Kurozwęk. W roku 1373 po raz pierwszy z pretensjami do tronu oraz ziem polskich, zbrojnie wystąpił książę piastowski – Władysław Biały.
KUROZWĘCKI PIOTR z Kurozwęk zwany Lubelczyk (zm. 1499), marszałek dworu królewskiego, podskarbi koronny, kasztelan sandomierski, najstarszy syn Krzesława kasztelana lubelskiego i Ewy z Goszyc, brat Dobiesława, Stanisława, Krzesława, Mikołaja i Jana z Kurozwęk. Po porzuceniu kariery duchownej stał się jednym z filarów tworzącego się
Jedną z przyczyn zawarcia unii polsko – węgierskiej, stanowiły układy dynastyczne z Ludwikiem Andegaweńskim oraz pokrewieństwo jego dynastii z Piastami. Tron polski gwarantowały umowy między jego ojcem a Kazimierzem Wielkim. Ponadto Polska potrzebowała spłacić węgierską dynastię za jej stałe i ówcześnie niezbędne wsparcie na arenie międzynarodowej.
