Search results
Deus absconditus (łac. Bóg ukryty) – określenie jednej z cech Boga chrześcijańskiego, użyte po raz pierwszy w księdze Izajasza.
Today, the Christian theological concept of Deus absconditus is primarily associated with the theology of Martin Luther and later Protestant theologians. Luther unfolded his views on Deus absconditus in his theological treatise De Servo Arbitrio in 1525.
Deus absconditus, albo jeszcze lepiej – deus otiosus, ponieważ formuła ta zawiera szczególnie nas tu zajmującą ambiwalencję: sugestywną wizję Boga jako jednocześnie nieobecnego, ale też niechcianego, zepchniętego w nieważkość, schowanego do lamusa” (Bielik-Robson, 2013, s. 7–8).
Deus absconditus jest łacińskim ekwiwalentem hebrajskiego zwrotu: rTTsm la1, dającym się przełożyć: ukryty Bóg. Deus absconditus w antytetycznym myśleniu Ojca Reformacji, ks. dra Marcina Lutra, jest antytezą formuły i o-kreślenia Boga objawionego, odkrywającego się przed człowiekiem (Deus revelatus).
Luther's distinction of the hidden and revealed God ( Deus absconditus, Deus revelatus) permeates his theology. God revealed is ultimately the justifying God who recreates sinners through his word of forgiveness.
Thus revelation is seen in the suffering of Christ rather than in moral activity or created order and is addressed to faith. The Deus Absconditus is actually quite simple. It is a rejection of philosophy as the starting point for theology. Why?
Deus absconditus - Deus revelatus. Problem poznawczej niedostępności Boga i jego rozwiązania. W biblijnej Księdze Izajasza - ważnej zarówno dla żydowskiej, jak i chrześcijańskiej tradycji religijnej - padają słowa: „Zaiste, Ty jesteś Bogiem ukrytym” (Iz 45,15). Rzeczywiście, wyznawcy wielkich religii monoteistycznych traktują ...
