Yahoo Poland Wyszukiwanie w Internecie

Search results

  1. Ekonomia ortodoksyjna (z gr. ortodoksia, od orthós 'prosty' i dóksa 'opinia, sława') – należą do niej szkoły ekonomiczne rygorystycznie przestrzegające swoich modelowych teorii i założeń przyjętych dla nich przez twórców szkół. W szkole klasycznej jest to założenie o zmienności cen i płac, osiąganiu równowagi w warunkach ...

  2. Ekonomia heterodoksyjna (z gr. heteros ‘inny’, heterodoksia – u Platona lekceważąco o filozofii innej niż jego własna) – kierunki w ekonomii niezaliczane do ekonomii głównego nurtu ze względu na odmienność metody badawczej oraz na przedmiot analizy. Twórcy heterodoksyjni stosują opisową i historyczną metodę badawczą.

  3. 6 sie 2018 · Ekonomia ortodoksyjna nie zajmuje się analizowaniem zjawisk o charakterze ekonomicznym – ale chodzi tutaj o analizę w kontekście tych czynników, które na owe zjawiska wywierają zasadniczy wpływ. Ekonomia ortodoksyjna – jak nietrudno się domyślić – jest przeciwieństwem ekonomii heterodoksyjnej.

  4. CZYM JEST EKONOMIA. Ekonomia - nauka o procesach gospodarczych i rządzących nimi prawidłowościach - prawach ekonomicznych. Ekonomia pokazuje w jaki sposób ludzie, działając w różnych warunkach społeczno-gospodarczych, korzystają z (różnych) zasobów, prowadząc działalność gospodarczą, jak je rozdzielają między różne ...

  5. STUDIA I ROZPRAWY. Wiktor SZYDŁO1. GLOBALNY KRYZYS 2007 – 2009 W ŚWIETLE PODEJŚCIA ORTODOKSYJNEGO – WYBRANE PROBLEMY2. Streszczenie. Globalny kryzys z lat 2007-2009 (nazywany często Wielką Recesją) oznacza największe przesilenie obowiązującego paradygmatu ekonomii od lat 70-tych minionego wieku.

  6. wydawnictwo.uni.lodz.pl › wp-content › uploadsInstytucje i drogi

    udziela ekonomia ortodoksyjna. Za tradycyjne można uznać wyraźne różnice poglądów między ekonomistami ortodoksyjnymi i heterodoksyjnymi na temat czynników rozwoju. W ostatnich latach zarysowała się szansa na pewien kompro-mis, a to za sprawą dynamicznie rozwijającej się nowej ekonomii instytucjonalnej (ang.

  7. Punktem wyjścia jest dla autora teza, że obserwuje się współcześnie rosnące zróżnicowanie metodologiczne i teoriopoznawcze w ekonomii jako nauce, zwłaszcza ze względu na dwa rodzaje „dualizmu”: ekonomia jako nauka teoretyczna (nomologiczna) versus nauka stosowana oraz dystynkcja między ekonomią pozytywną (opisową) a normatywną.