Search results
O zachowaniu się przy stole (znany również jako: wiersz Słoty O chlebowym stole) – wiersz będący przykładem średniowiecznej poezji polskiej przypisywany Przecławowi Słocie. Utwór ten jest najstarszym zabytkiem polskiej poezji świeckiej i jednym z pierwszych tekstów, w którym autor pozostawił po sobie podpis.
Pobierz. O zachowaniu się przy stole. Utwór napisany przed 1415, autorstwo nieznane. Niektórzy badacze przypuszczają, że był nim Przecław Słota. Zobacz w Wikipedii hasło O zachowaniu się przy stole. Uwaga! Tekst niniejszy w języku polskim został opublikowany w XV wieku.
Amen. Utwór łączy w sobie dwie dominujące funkcję: opisową i dydaktyczną, z czego ta pierwsza zdaje się mieć charakter służebny wobec drugiej. Autor kilkakrotnie podkreśla, że chce podzielić się swoją wiedzą. Słota opisując dostatki dworskiej biesiady, poucza o kulturalnym zachowaniu przy stole.
O zachowaniu się przy stole (O chlebowym stole) – interpretacja. Autorstwo wiersza O zachowaniu się przy stole, funkcjonującego również pod tytułem O chlebowym stole, przypisuje się Przecławiowi Słocie. Utwór ten jest najstarszym zabytkiem polskiej poezji świeckiej i jednocześnie pierwszym tekstem w naszej literaturze, którego ...
Mickiewicz w Panu Tadeuszu powraca do tematu Słoty – daje pokaźne pouczenie o zachowaniu się przy stole! W słynnej przemowie Podkomorzego, który karci zachowanie młodzieży, nakazuje dbać przy stole o damy – wyraźnie pobrzmiewa echo utyskiwań burgrabiego Przecława.
8 paź 2010 · Wiersz Słoty to pierwszy utwór poświęcony zasadom savoir vivre, czyli ogłady (inaczej to: maniery, bon ton, konwenanse, kindersztuba) w historii polskiej kultury. Dotyczy zachowania się przy stole podczas różnego rodzaju spotkań i biesiad towarzyskich. Przy stole siadywano według starszeństwa, piastowanego urzędu i zasług.
U wody się poczyna cześć; Drzewiej, niż gdy siędą jeść, Tedy ją na ręce dają - Tu się więc starszy poznają, Przy tem się k stołu sadzają. Za to się ma każdy wziąć, Otłożywszy jedno swąć; Mnodzy za to nics nie dbają, Iż jim o czci powiedają, Przy tem mnogiego ruszają. Kogo podle siebie ma, Tego z rzeczą nagaba,
